ที่มาของเสื้อกันฝน

เสื้อกันฝนมีต้นกำเนิดในประเทศจีนในสมัยราชวงศ์โจว ผู้คนใช้สมุนไพร "ไฟคัส พูมิลา" ทำเสื้อกันฝนเพื่อป้องกันฝน หิมะ ลม และแสงแดดเสื้อกันฝนแบบนี้เรียกว่า “coir raincoat”อุปกรณ์กันฝนที่ล้าสมัยหายไปหมดแล้วในชนบทร่วมสมัย และกลายเป็นความทรงจำถาวรตามการพัฒนาของยุคสมัยความทรงจำนั้นลบไม่ออกซึ่งจะปรากฏขึ้นในบางโอกาสเพื่อสัมผัสอารมณ์ของคุณและคุณจะจำมันโดยไม่ตั้งใจและชัดเจนความทรงจำมีค่ามากขึ้นตามปี

ในพื้นที่ชนบทของทศวรรษที่ 1960 และ 1970 เสื้อกันฝนมะพร้าวเป็นเครื่องมือที่ขาดไม่ได้สำหรับการออกไปทำฟาร์มสำหรับทุกครอบครัววันไหนฝนตกต้องดูแลน้ำในนา อุดทางน้ำรอบ ๆ บ้าน อุดรอยรั่วบนหลังคา......ฝนจะตกหนักแค่ไหน คนก็ยังใส่หมวกกันฝนเสมอ สวมเสื้อกันฝนมะพร้าวและมุ่งหน้าสู่พายุในเวลานั้น ความสนใจของผู้คนอยู่ที่การไหลของน้ำ ในขณะที่เสื้อกันฝนใยมะพร้าวช่วยกั้นฝนจากท้องฟ้าอย่างเงียบๆฝนจะตกหนักขึ้นหรือเบาลงเหมือนลูกศรที่แหลมคม และเสื้อกันฝนจากใยมะพร้าวเป็นเหมือนเกราะป้องกันลูกศรฝนไม่ให้ยิงครั้งแล้วครั้งเล่าหลายชั่วโมงผ่านไป เสื้อกันฝนมะพร้าวด้านหลังเปียกฝน และคนที่สวมหมวกกันฝนและเสื้อกันฝนมะพร้าวยืนเป็นรูปปั้นกลางทุ่งท่ามกลางลมและฝน

แดดจัดหลังฝนตก ผู้คนแขวนเสื้อกันฝนมะพร้าวที่เปียกโชกไว้ที่ผนังด้านที่มีแดดส่อง เพื่อให้แสงแดดส่องซ้ำๆ จนกว่าเสื้อกันฝนมะพร้าวจะแห้งและหญ้าหรือใยปาล์มกลายเป็นปุยเมื่อเกิดพายุฝนครั้งต่อไป ผู้คนสามารถสวมเสื้อกันฝนมะพร้าวที่แห้งและอบอุ่นเพื่อลุยลมและฝน

“หมวกกันฝนสีครามและเสื้อกันฝนใยมะพร้าวสีเขียว” ในฤดูเกษตรกรรมที่วุ่นวายของฤดูใบไม้ผลิ ผู้คนจะสวมหมวกกันฝนและเสื้อกันฝนจากใยมะพร้าวสามารถพบเห็นได้ทุกที่ในทุ่งนาเสื้อกันฝนใยมะพร้าวช่วยปกป้องเกษตรกรจากลมและฝนปีแล้วปีเล่า ชาวนาได้ผลเก็บเกี่ยว

ตอนนี้ เสื้อกันฝน coir หายากและถูกแทนที่ด้วยเสื้อกันฝนที่เบากว่าและใช้งานได้จริงกว่าบางทีอาจยังพบได้ในลานฟาร์มในพื้นที่ภูเขาที่ห่างไกลหรือพิพิธภัณฑ์ในเมือง ทำให้ระลึกถึงความทรงจำอันลึกซึ้งของคุณและช่วยให้คุณหวนนึกถึงความประหยัดและความเรียบง่ายของคนรุ่นก่อน